Η Γουρουνοχαρά άρχιζε στα περισσότερα σπίτια του χωριού τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη και διαρκούσε μέχρι το τέλος του μήνα.
Γουρουνοχαρά: Χαρά μεγάλη και γιορτή σε κάθε σπίτι την ημέρα της σφαγής: διαχωρίζονταν το λίπος από το ψαχνό, τεμαχιζόταν και τα μικρά παιδιά έπαιρναν τη “φούσκα” του γουρουνιού, έβαζαν μέσα κόκκους καλαμποκιού για να είναι θορυβώδης και την έκαναν παιχνίδι μπαλονιού!
Στη συνέχεια βράζανε το λίπος για την εξαγωγή της περίφημης “λίγδας” την οποία αποθήκευαν σε μεγάλα δοχεία.
Πάστωναν το κρέας και το τοποθετούσαν επίσης σε δοχεία με λίπος του περίφημου “καβουρμα”.
Αυτό όμως που απαιτούσε πραγματικά ιδιαίτερη τεχνική ήταν η αφαίρεση και ο καθαρισμός των πολλών μέτρων εντέρου για τα λουκάνικα.
Τα περνούσαν σε “θηλιές”, σε ίσιους και μακρύς “δρογκούς” και τα κρεμούσαν στα ταβάνια ταβάνια για να μην τα φτάνουν οι γάτες και άλλοι… δίποδοι επιδρομείς που με τρόπο “παραγγελτικό”, ταυτόχρονα όμως και τόσο μελωδικό, “απαιτούσαν” τραγουδώντας:
“Τι καλά λουκάνικα,
Πότι τα κάνετι και δεν μας φωνάξετι!
Ας τα κατεβάσουμε,
Να τα… δοκιμάσουμε!”
Και τότε τα κατέβαζαν και ακολουθούσε πραγματικό γλέντι!
Ψησίματα, τηγανίσματα με συκωταριές, τα πνευμόνια, οι τηγανιές και οι τραγανές τσιγαρίδες ευωδίαζαν και κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να δοκιμάσει!